پاڻِيءَ مَٿي جھوپڙا، مُورکَ اُڃَ مَرَنِ؛
ساهان اوڏو سُپَرِين، لوچي تان نه لَهنِ؛
دَمُ نه سڃاڻن، دانهون ڪن مُٺَن جئن.
دريا جي ڪناري ويٺل آهن پر مت جا موڙها
اڃ پيا مرن. من ۾ ويٺل محبوب اڃا انهن کي هٿ ئي نٿو اچي.سڄڻ جي سرهاڻ ته هر ساه
کڻڻ سان محسوس ٿئي ٿي پر انهن وٽ اهو عرفان ڪونهي تنهن ڪري هر وقت ڦريلن وانگر
پٽيندا رهن ٿا.
No comments:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔تبصرو موڪليو
پنهن جي راء هتي لکو