لطيف جي لات ؛ پاڻُ مَ کَـڻـجِ پاڻَ سين،

پاڻُ    مَ          کَـڻـجِ      پاڻَ      سين،     وَسِيلا        وِسارِ؛
لُڙُ    لنگھائي    ،   سُهڻِي!     پِرتِ       وِجھنديءِ       پارِ؛
سي تُرتُ لنگِھينديُون تارِ، اُڪَنڍَ   آڳَهه   جن  سين.

محبوب سان ملاقات جي سفر ۾ پنهن جي انا ۽ خودي پاڻ سان گڏ نه کڻ ۽ نه ئي دنيا جي ظاهري وسيلن تي ڪو ڀروسو ڪر.هي اڳيان جو درياء آهي انهيء ۾ گھڙي پئو.جيڪر ۾محٻت سچي آهي ته پار پئجي ويندينء.جن کي به سڄڻ جي سچي سڪ آهي اهي ان اڪنڊ جي قوت سان درياء پار ڪري وييون.

شفيق شاڪر سنڌ سجاڳ بلاگ