ادبي پڪوڙا ؛ وڏو ٿي افسانه نگار نه بڻجانء.

چڱو هاڻي ٻه ٽي نصيحتون به ٻڌي وٺ. وڏو ٿي افسانه نگار نه بڻجانء. اهي ماڻهو ڏاڍا ظالم هوندا آهن .

انهن جي هٿن ۾ قلم نه پر تلوارون ٿين ٿيون، جنهن ڪردار کي چاهين، بادشاه بنائي ڇڏين ۽ جنهن کي گھرن تنهن کي  ڦاسيء تي چاڙهي ڇڏين. انهن کي مارڻ ۽ زنده ڪرڻ جا اختيار هوندا آهن. اڃا هڪڙو ڪردار چڱو ڀلو ڳالهه ٻولهه ڪري رهيو آهي، اڃا ڳچيء ۾ گھنگھرا وڄي رهيا آهن.انهن کي ان ۾ وڏو مزو ايندو آهي،عشقيه ڪهاڻي آهي ته هروڀرو هيرو کي کوه ۾ ڌڪو ڏياري رهيا هوندا، هيروئن کان رات جا تارا ڳڻائي رهيا هوندا. جنهن کان پوء جنهن جي شادي جنهن سان چاهيائون ڪرائي ڇڏيائون. عام طور تي ڪنهن خوبصورت ڇوڪريء کي ان جي محبوب بدران ڪو پوڙهو سيٺ پرڻائي وٺي ويندو آهي.انهن کان پڇجي ته ڀلا ان ۾ ڪهڙي تڪ آهي !ڪهاڻي ته سڌي سنئين به ٿي سگھي ٿي. “ انور ۽ شڪيلا جي محبت ٿي ويئي ۽ پوء شادي ٿي ويئي.”  وڌيڪ وڌائڻو هجي ته “ انهن کي چنڊ جهڙا ٻار ڄاوا”  الا الا ، خير صلا پر نه صاحب ان ۾ اينچ پينچ ضرور هئڻ گھرجي،لڙڪ ضرور وهڻ گرجن،ظالم سماج تي لعنت ضرور موڪلي وڃي.

(ابن انشا ؛ ” نويد طاهر ڪي نام “ )