شاعريء جي زبان؛ دوست ڪياسين دلداريءَ لاءِ ، ڪن ٿا دل آزاري،

استاد بخاري

دوست ڪياسين دلداريءَ لاءِ ، ڪن ٿا دل آزاري،

ڪنڌ جهڪيو هو جن قدمن تي، چوٽ لڳي ڪاپاري.

ڪوئل ڏي ويس بلبل ڏي ويس، پرواني ڏي ويس،

جنهن  جنهن  وٽ   ويس، تنهن تنهن وٽ آ زاري.

تنهنجو  منهنجو  ناتو   رشتو،  شايد موت ڇني،

هيءَ ياري هڪ ٻي ياري آ،  ناهي ماڻهن واري.

اوکي  بازي   اُلفت    واري،    پياري   ۽ نياري،

هيءَ جن جيتي تَن به نه جيتي، هارين ناهي هاري.

پيار جي عيوض پيار گهرين ٿو، حيف هجئي استاد،

عاشق   ناهين   ڄڻ   ڪو  آهين،   يار وڏو واپاري.